خدای من "بهشتی" دارد، نزدیک، زیبا، بزرگ و به گمانم "دوزخی" دارد، کوچک، بعید و در پی دلیلی ست که ببخشد ما را گاهی به بهانه یک دعا...

آرزو کن گوشهای "خدا" پر است از آرزو و دستهایش پر از معجزه شاید بزرگترین آرزوی تو کوچکترین معجزه ی "خدا" باشد...
یافته هایت را با باخته هایت مقایسه کن اگر "خدا" را یافتی هر چه باختی مهم نیست...
به "خدا" گفتم: تو را چگونه میتوانم ببینم، "خدا" گفت :تو من را نخواهی دید اما کسی را برات گذاشتم که نیمی ازمن است "مادر"
دلم گرم خداوندیست که با دستان من، گندم برای یاکریم خانه میریزد چه بخشنده خدای عاشقی دارم که میخواند مرا با آنکه میداند گنهکارم دلم گرم است، میدانم بدون لطف او تنهای تنهایم برایت من، خدا را آرزو دارم...
خدایا گاهی تو را بزرگ می بینم و گاهی کوچک این تو نیستی که بزرگ می شوی و کوچک
این منم که گاهی نزدیک می شوم و گاه دور...
مواقع شادی، ستایش "خدا" مواقع سخت، یافتن "خدا" مواقع آرام، پرستش "خدا" مواقع دردناک، اعتماد به "خدا" و در تمامی مواقع تشکر از "خدا" را فراموش نکن...
خداوندا تو را سپاس هر که به من میرسد بوی قفس میدهد جز تو که پر میدهی تا بپرانی مرا...
ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ می ﮐﻨﯽ ﺧﺪﺍ ﮐﻨﺎﺭﺕ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﻭ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻣﺶ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﯿﮕﯿﺮﯼ...
شکر که خدا هست و او جبران تمام دلتنگی ها و مرهم تمام زخمهاست هر وقت دلت خواست مهمانش کن در بهترین جایی که او می پسندد در قلبتو به دستان خالی ات نگاه نکن تو فقط خانه ی دلت را برایش نگهدار، اسباب پذیرایی با اوست...
خدایا یا نوری بیفکن یا توری ماهی کوچکت از تاریکی این اقیانوس می ترسد...
تنها یک سقوط است که جاذبه زمین مسئول آن نیست و آن فرو افتادن در برابر پروردگاراست...
الهی سکوتم را نبین، دستانی خالی و دلی پر از گناه دارم آن را پر کن و این را خالی...
در لحظه دلشکستگی، دلت را به "خدا" بده او بهترین مونس است همیشه برای تو وقت دارد و هیچ گاه دل تو را نمی شکند...
پروردگارا شادی امروزم را به خاطر نادانی دیروزم ازدست دادم نادانی امروزم را بگیر تا شادی فردایم را از دست ندهم...
"خدایا" مرا به چرایی خویش آگاه کن تا بر چیستیه هر آنچه که دارم و بر نیستی هر آنچه که ندارم ننازم و ننالم...
در لحظه عاشقی، خالق عشق را در نظر داشته باش باید از عشق زمینی به عشق آسمانی رسید...
خدا آن حس زیبایی است که در تاریکی صحرا زمانی که هراس مرگ میدزد سکوتت را
یکی همچون نسیم دشت میگوید "کنارت هستم ای تنها"
دلیل تنهاییم را تازه فهمیدم وقتی محبت کردم و تنها شدم، وقتی دوست داشتم و تنها ماندم
دانستم باید تنها شد و تنها ماند تا "خدا" را فهمید...
میخوانمت در بلندی که خودت بلند ترینی میخوانمت به مهربانی که خود مهربان ترینی میدانمت به رحمتت که خودت رحیم ترینی میدانمت به بزرگی که خودت بزرگترینی همه این میخوانمت ها و میدانمت ها بهانه ای هست تا بگویم
"خدایا" دوستت دارم.
نداشته ها و تنهایی های کوچک با چیزها و آدمهای کوچک پر میشوند نداشته ها و تنهایی های خیلی خیلی خیلی بزرگ، فقط با "خدا"
"خدایا" تو را عاشق دیدم و غریبانه عاشقت شدم تو را بخشنده پنداشتم و گنه کار شدم تو را وفادار دیدم و بی وفایی نمودم ولی هر کجا که رفتم سرشکسته بازگشتم تو را گرم دیدم و در سردترین لحظات به سراغت آمدم اما... تو مرا چه دیدی که همچنان بخشنده و توبه پذیر و مشتاق بنده ات ماندی؟

"خدا" فقط کسی رو به لبه ی پرتگاه زندگیش می رسونه که میدونه قدرت پرواز رو داره مشکلات زندگی دلیل پرواز است...

"خدا" برنامه ی زیبایی برای زندگی شما دارد، نگذارید که شیطان آن را زشت کند...

خدایا همه از تو می خواهند بدهی اما من از تو می خواهم بگیری خستگی، دلتنگی و غصه ها را از لحضه لحضه روزگار همه ی اونایی که عزیزند.

گاهی خدا درها رو می بندد و پنجره ها رو قفل می کند؛ زیباست اگر فکر کنی شاید بیرون طوفان می آید و او می خواهد از تو محافظت کند.

تو بازی زندگی، موقع یار کشی، به آدمهای دنیا بگو: من و خدا، شما همه

قطاری سوی خدا می رفت، همه ی مردم سوار شدند، اما وقتی به بهشت رسید همگی پیاده شدند و فراموش کردند که مقصود خدا بود نه بهشت.

وقتی چترت خداست بگذار ابر سرنوشت هر چه می خواهد ببارد.

من و خدا هر روز فراموش می کنیم او خطاهای مرا و من لطف او را.

خدایا، هرگز نگویمت که دستم بگیر، عمریست گرفته ای، "رهایم" مکن!!

کودکی اندیشید که خدا چه می خورد، چه می پوشد و در کجا منزل دارد؟ ندایی آمد که: او غم بندگانش رو می خورد، گناهانشان را می پوشد و در قلب شکسته ی آنان ساکن است.

زندگی باور می خواهد آن هم از جنس امید که اگر سختی راه به تو یک سیلی زد یک امید از ته قلب به تو گوید که خداست هنوز.

به نام خدایی که هستی را با من، دوستی را یک رنگ، زندگی را هفت رنگ، عشق را رنگارنگ، رنگین کمان را هفت رنگ، شاپرک را صد رنگ و مرا دلتنگ آفرید.